《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
剧情和事件以及角色蜕变和感情的转折和发展都比较僵硬，细节磨合还差点意思。
心在哪里，家就在哪里，爱在哪里，哪里就是家，教育中要有爱
一些偏远地区的求学路还是难啊，真的很佩服老师，孩子们也都很好，未来是充满希望的！
用一個幻想去包童年往事，最好看也是那些生活細節，覺得做得最好就是沒有要解開那個幻想，沒有要用劇情去完成它，而是輕輕讓他跟真實合而為一成了電影。
每个有过被上班父母独自关在家里的独生子都会喜欢那自由浪漫天真美好无拘无束的70年代吧，真的是好好阿。
很自豪的看到，阿尔忒弥斯即将接过阿波罗的大棒，继续追寻远方!
比较中规中矩吧，没有特别出彩也没有特别拉胯，立意是好的，最后还升华了一下。
说是童年片其实是时代文化回溯，有趣虽有趣，缺了点意思
韩松老师一一背下学生名字的那一片刻有被感动到，影响蛮深刻的
他们不仅见证了登月，更见证了那个时代。继《各有少年时》重温自己的青年时代，林克莱特又在本片重温了自己的童年往事。叙事确实有点流水账，但各种60年代元素拼接在一起着实让我兴奋～
韩老师第一次要走那里真的好怕他不回来了也怕他回来，就是那种明知道这条路很苦却还是要走的感觉
虽然那是与我毫无关联的美国60年代，但对于我这样喜欢怀旧的人来说看这部片子就好像吞下了一片能够穿越时空的胶囊，把我拉回童年少年时的岁月。我也曾在看北京奥运会开幕式时睡着，醒来的时候差点错过点火。汶川地震后和家人一起去人声鼎沸的广场“避难”，心里却是为这从来没见过的景象感到兴奋。时间就这样晃啊晃，晃到现在微博炸号豆瓣禁言，那些”载入史册“的事件变得离我愈发遥远，我只想偶尔沉浸在回忆当中，去回访一下那些阳光灿烂的日子。那些记忆依然鲜活，所以我的心里还常怀希望。
太爱这个画风了。Remember ：最高机密。在当下的今天尤为zzzq。相比一些太空任务这部没有夸张夸大，是一个简简单单的发展史，只有理想与纯粹……
果然每个人最后的渴望都是对自己的少年时代进行一场漫长的告别。
一辈子的事，一部影片得时长是叙述不够的，剧里刻画的几个小细节只是支教生活里的几个方面～但我们也能从中得知为人“师者，传道授业解惑者也”面临的太多太多的不容易了，但可喜的是，还有一群纯朴的孩子们陪着吃陪着笑陪着闹，仿只要孩子好好读书，考的好过的好，就一切都好。题外话:风景绝美～是刀呜呜呜呜呜
心在哪里，家就在哪里，爱在哪里，哪里就是家，教育中要有爱
超爱这部电影，感觉这才是大荧幕的水准，啥时候能去电影院看，一定会支持的！
我2022年還沒過上六十年代美國白人小孩的生活。
SXSW首映礼。太喜欢了。天上的生活是一片银灰色和只能听到自己呼吸的孤独，地上的生活是抢电视剧的六个兄弟姐妹和爸妈、休斯顿的夏天、冰苹果和冰淇淋、和邻居家小孩互相使坏的游戏。奥斯汀和休斯顿的复古回忆，越战、冷战、饥荒等宏大的名词乱飘。40万人参与了阿波罗项目。天上和地下糅在一起，我们也都是相连的。
这里面应该有大量的镜头是真人动作捕捉完成的。有些镜头明显看到有虚化，类似于3D电影焦点之外的感觉，还原了真实的视觉感受。不过总体一般，一半的篇幅在讲60年代美国小孩的日常，难以产生共鸣
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
